***
Ostatniej wolnej soboty lata absolutnie nie mogliśmy zmarnować na nic nie robieniu. W powietrzu czuć już jesień, dni stają się coraz krótsze i niestety wakacje dobiegają końca. Dlatego postanowiliśmy wykorzystać dzień na to, czego jeszcze w czasie tego lata nie robiliśmy – urządziliśmy piknik w nowo odkrytym przez nas miejscu – Rudawce Rymanowskiej i kąpaliśmy się w rzece u podnóża gór. Nie pojechaliśmy do gwarnego miejsca przepełnionego plażowiczami, lecz znaleźliśmy cudowną malutką plażę w otoczeniu lasu i pól. Oprócz tego po drodze zwiedziliśmy kilka pięknych miejsc – to idealne zwieńczenie wakacji.
Plan był prosty: jedziemy do rezerwatu Prządki a potem prosto do Rudawki Rymanowskiej zażyć słonecznej kąpieli. Po drodze patrząc na mapę olśniło nas – zapomnieliśmy o zamku w Odrzykoniu, który był po drodze. I to właśnie tu zaczęliśmy dzień. Szkoda byłoby przegapić miejsce, które stanowiło inspirację dla Aleksandra Fredry do napisania Zemsty, jednej z moich ulubionych komedii (na studiach przeczytałam ją jednym tchem). Pod koniec XVI wieku dolną część zamku w Odrzykoniu odziedziczyli Firlejowie, a górną Skotniccy. Firlejowie przebudowali dach górnego zamku w taki sposób, że Skotnickim lało się na głowę. To wywołało wieloletni spór, który szczęśliwie zakończył się małżeństwem dzieci ze zwaśnionych rodów. Historię tą 200 lat później wykorzystał Aleksander Fredro. Jego żona wniosła bowiem w posagu połowę owego zamku, a autor przeglądając stare archiwa wyczytał tę miłosną historię, którą przełożył na swoje najsłynniejsze dzieło. Zmienił jednak powód sporu – w rzeczywistości rzecz szła nie o mur graniczny, ale o deszczówkę. Co ciekawe, tak jak kiedyś zamek był podzielony pomiędzy dwa rody, tak teraz jego obszar podzielony jest administracyjnie między dwie gminy. Część należy do gminnej Korczyny, część do Odrzykonia w gminie Wojaszówka. I choć to właśnie ten zamek stał się inspiracją do stworzenia „Zemsty”, nie stał się plenerem dla filmu Andrzeja Wajdy. Ekranizacja ta (którą zresztą uwielbiam) kręcona była m.in. za zamku w Ogrodzieńcu.
Jak widać Odrzykoń to nie tylko zamek, ale także piękne stare domy, zielone pola i malownicze widoki. Z góry zamku roztacza się niesamowity widok na okolicę – dolinę Wisłoki, na łagodne grzbiety Beskidu Niskiego i wały pogórza Strzyżowskiego.
Z Odrzykonia już tylko „rzut beretem” do Rezerwatu Przyrody Prządki. To miejsce, w którym natura sprawiła prawdziwe cuda – ogromne piaskowe skały z licznymi zagłębieniami, rysami, szczelinami, zaokrąglone, przysadziste głaziszcza – wszystko to przypomina jakieś przygarbione postacie ludzkie zaklęte w kamień. Dlatego też wyobraźnia ludu osnuła dookoła nich romantyczne legendy. Jedną z nich jest historią według opowiadania Zofii Krochmal:
Dawno temu był taki zwyczaj, że dziewczęta, wychodzące za mąż, musiały własnoręcznie uprząść nici na płótno, z którego szyto suknie dla nich i dla narzeczonych. W tym to czasie mieszkały w zamku dwie dorosłe córki z matką. Obie miały wkrótce wyjść za mąż, siedziały przeto przy kołowrotkach i przędły nić na ślubne suknie. Ślub miał odbyć się w Wielki Poniedziałek. Siostry śpieszyły się bardzo, ale że pracy było jeszcze dużo, nie zdążyły jej w czasie wykończyć. Nadeszła Wielkanoc. Siostry zamiast iść na rezurekcję do kaplicy zamkowej, zamknęły się w pokoju, chcąc wykończyć pracę. Kiedy się o tym dowiedziała matka, zawrzała strasznym gniewem i zawołała: „Obyście za karę skamieniały, przeklęte córki!” I oto obie córki zamieniły się w głazy, a z nimi matka, jako że nie umiała wychować córek w bojaźni bożej.
I wreszcie nadszedł czas na odpoczynek. Choć lubimy zwiedzanie i spacery to 30 stopniowy upał kazał nam jak najprędzej udać się nad rzekę i na zasłużony posiłek. A nasza mała plaża – no cóż zakochaliśmy się w tym miejscu i na pewno będziemy tam wracać częściej…
